co o tym myśleć?

spotkałam na ulicy chłopaka, który od dłuższego czasu mi się podobał i nagle spotykam go na przystanku, co było równie dziwne, bo obojgu nam uciekł autobus i musieliśmy iść na ten sam przystanek. Wziął ode mnie numer telefonu, pisaliśmy bardzo dużo, po 10 godzin dziennie, spotykaliśmy się dość często i iskrzyło, aż nagle on zaczął robić wszystko żebym była zazdrosna, po jakimś czasie bardzo mnie to irytowało, ograniczyłam z nim kontakt, wręcz zerwaliśmy całkowicie kontakt. Po jakimś czasie jakby nigdy nic, napisał, co u mnie, odpisywałam strasznie chamsko, bo on znowu zaczynał rozmowe tak żeby wzbudzić we mnie zazdrość, potem znowu nie odzywał się dość długo, z resztą się nie dziwie i myślałam że to już koniec i wszystko skończone, ale jednak źle myślałam. Niestety widywaliśmy się ciągle, bo oboje uczęszczamy na takie spotkania, kilka dni temu zauważyłam że jest bardzo smutny, znowu zaczełam o nim sporo myśleć, co się stało i wgl i nie mogłam wytrzymać i napisałam co się stało, oczywiście wykręcił się że nie był smutny, rozmawialiśmy chwile i zaprosił mnie na spacer, sama nie wiedziałam czy się zgodzić, ale mimo wszystko się zgodziłam żeby dać mu do zrozumienia że wszystko skończone. Przyszedł po mnie pod szkołę, poszliśmy na spacer, na samym początku spotkania chciałam go szybko spławić, jednak gdy się uśmiechnął, zmiękły mi kolana i nie mogłam wykrztusić z siebie słowa, był bardzo miły, ale ja ciągle pamiętam jego zachowanie wcześniej i byłam zła, znowu zaczełam byś bardzo chamska i rozstaliśmy się po jakiejś godzinie, byłam zadowolona że dałam mu do zrozumienia że nie przepadam za nim, a on posmutniał, a słyszałam jego słowa ze ma dobry dzisiaj bardzo dobry humor, bo jest zakochańcem i jego spojrzenie na mnie i się uśmiecha. Na drugi dzień miałam straszne wyrzuty sumienia, wciąż o nim myśle i nie mam pojęcia co robić. Jak powinnam się zachować? co robić?