Pomocy! Pilne! Zakochałam się w chłopaku ze...

wzajemnością. Mam 17 lat, on 22. Niby jest różnica wiekowa, ale jesteśmy ze sobą bardzo szczęśliwi. Jest dla mnie wszystkim. Uczę się w liceum, dużo choruję przez co cały rok szkolny musiałam uczyć się po nocach i nie miałam czasu dla siebie. Teraz mam "wakacje", w których pracuję 8-9h jako pokojówka w hotelu by mieć na swoje wydatki i się usamodzielnić. Problem w tym, że bardzo się tam narobię, ale chcę mieć coś z wakacji i chociaż wyjść po pracy na godzinę ze znajomymi skoro w roku szkolnym nie mogłam. Rodzice nie wiedzą o moim chłopaku, lecz się domyślają bo w zeszłym tygodniu wychodziłam codziennie ze znajomymi a oni wymyślili sobie, że kogoś mam. W związku z tym, że rodzice bez podstaw podejrzewają, że mam chłopaka nie pozwalają mi się spotykać ze znajomymi. Zaraz mam 18 lat a oni tak mnie pilnują, że jestem zawożona do pracy i odbierana. Tylko praca dom. Z każdej godziny jestem rozliczana. Powiedzieli mojej siostrze, że jeżeli wyjdę to pojadą za mną autem by się dowiedzieć z kim wychodzę. Jeżeli spotkam się z jakimś chłopakiem to automatycznie tata mnie pobije (jest to możliwe) oraz będę miała zabrany telefon i szlaban na całe wakacje. Co mam robić? Boję się, że go stracę. On nie chce mi pozwolić odejść. Boję się rodziców, to co oni już robią jest chore. Czuję się jak w więzieniu. Jak mam się z nim spotykać? Proszę o odpowiedź. Nie jem, nie śpię. Tylko pracuję, jestem wykończona. Czy rodzice mają takie prawa, żeby mnie przestraszać, grozić i abym nie miała wolności?

Odpowiedź

ODPOWIEDZI (3)

chwilę temu

Karrramba17 2016-07-03 19:43:19

+42
exlallónia
Dreamcatcher
-16

Ohohoh... No więc pierwszym i podstawowym krokiem jakim powinnaś zrobić, jest przedstawienie Twojego chłopaka rodzicom. Między mną, a moim facetem jest 5 lat różnicy, mam 18, a on 23. Moi rodzice nie mają nic przeciwko temu związkowi, nawet zostajemy już u siebie na noc, jesteśmy razem ponad półtora roku. Moi rodzice obdarzyli zaufaniem jego, ale przede wszystkim mnie. Jak do niego jadę, to zawsze piszę lub dzwonie do mamy, gdzie jestem o której wrócę itp. Ona wie, że nic złego mi się nie stanie, bo zna mojego chłopaka i mu ufa. A Twoi rodzice się o Ciebie martwią. Popatrz.. Wychodziłaś z kimś codziennie, a dla nich to jest podejrzane, bo jesteś już dużą dziewczynką, a oni dalej myślą, że masz 12 lat :) Musisz im jasno przedstawić sytuacje jaka zaistniała. Jeżeli chcesz być traktowana jak dorosła, musisz zachowywać się dojrzale. ukrywanie przed nimi faceta to największy błąd.. Ja miałam bardzo podobną sytuację, ale wybrnęłam z niej :> . Jeżeli chcesz o tym bardziej pogadać, to zapraszam na pv :)

Piona!

Odpowiedz na ten komentarz

Dreamcatcher 2016-07-05 14:06:52

+13
exlallónia
-37

U mnie różnica wiekowa wynosi trzy lata, ja mam no prawie że 17, a on 20. Jesteśmy razem około 2 lata. Ukrywałam ten związek przed rodzicami i to było błędem. Trwało to jakieś 4 miesiące. Przez to co nawyprawiałam, strasznie zepsułam u rodziców zaufanie do mnie. Okoliczności poznania nie należały do przyjemnych. Ciężko im było przekonać się do niego. Najgorsze było to, że "znali" go lepiej ode mnie. Żałuję okropnie, że rozegrałam to w ten sposób, ale strach wtedy zwyciężył. Niestety, ja się uczę tylko na swoich błędach. Do dziś nie mogę przejść przez próg do jego mieszkania, ponieważ moi rodzice mi na to nie pozwalają, twierdzą, że mi coś zrobi. Mój chłopak nie ma ojca i głównie dlatego im się nie podoba. Wszyscy w domu, próbują mnie zniechęcić do niego, że za stary, bez pracy, marna szkoła i tp. Pozwalają mu przychodzić do mnie, ale nigdy się nim nie interesują, o nic go nie pytają. Na początku mnie to cieszyło, ale teraz mnie to martwi. Bardzo chciałabym, żeby moja rodzina go polubiła, ale ten dzień chyba nie nastąpi. Prawie nigdy nie pozwalali mi się ruszyć poza dom. Masz do czynienia z takim samym typem rodziców co ja. Zastraszać cię oraz grozić na pewno nie mogą, tak mi się przynajmniej wydaje, ale dopóki nie ukończysz 18 lat, jesteś pod ich opieką, więc chyba mogą ograniczyć twoją wolność, ale no bez przesady. Jeśli mama się za tobą nie wstawi może być ciężko. Jeżeli choć trochę jej ufasz, weź ją na stronę i pogadaj z nią na osobności. Może wymyślicie jakiś plan, jak powiedzieć o tym tacie. Dla swoich rodziców dalej jesteś tą małą dziewczynką co kiedyś i martwią się o ciebie. Mogłabyś spróbować wymykać się z domu nocą, ale to zły pomysł. Dlatego nie czekaj. Problemów sobie tylko narobisz, jak ja. Oczywiście, musisz wziąć pod uwagę to, że może im się nie spodobać. Dlatego najpierw powiedz im jaki jest, powiedz ile się już znacie, nie owijaj w bawełnę, a dopiero potem przedstaw go rodzicom. Postarajcie się, bo pierwsze wrażenie, jest najważniejsze. Trzymam za was kciuki :)

Odpowiedz na ten komentarz

Lena96xxx 2016-07-05 21:18:45

Moja droga moim zdaniem powinnaś się skontaktować pilnie z jakąś dorosłą osobą do której masz zaufanie, nawet zgłoś się na policje. To zachowanie Twoich rodziców jest nienormalne i chore, ale troche Cię rozumiem. Moim zdaniem powinnaś chłopakowi powiedzieć prawdę, jeśli mu naprawde na Tb bardzo zależy zrozumie i nie będzie naciskać zbyt często na spotkania, dopóki sytuacjia się nie uspokoji, spróbuj może wyprowadzić się do Babci na pewien czas? strasznie jest mi Cię żal, ale nie martw się jakoś z biegiem czasu wszystko się ułoży, życzę powodzenia przyda Ci się napewano

Odpowiedz na ten komentarz
Zaloguj się by móc dodać komentarz.




ubezpieczenie szkolne